Wat zou nu eigenlijk de echte reden zijn dat we blaadjes blazen? De blaadjes zelf? Ik denk het niet hoor! Bladblazen is pure geldingsdrang of compensatie omdat je … je weet wel.

Als man droom je er stiekem van om de nieuwe James Bond te zijn of om als gespierde Bruce Willis je bazooka uit te halen om één of andere bad guy uit zijn helikopter te knallen. De trieste realiteit is dat het dichtste dat tegenwoordig in de buurt komt van zo’n heldendaad de belachelijke bladblazer is. Is bladblazen dan de enige manier waardoor we ons als man terug potent kunnen voelen? Enkele blaadjes uit de weg ruimen? Dit verdient geen ‘Yippee-ki-yay motherfucker’ hoor.

Je wilt dat mensen naar je kijken en zeggen: amai, wat een man! Maar alstublieft, wees niet in de waan, ze kijken niet naar je omdat je daar stoer staat met je reuzenfallus dingen in het rond te spuiten. Je bent eerder als een bejaarde olifant die zich dood aan het hoesten is.

Ze kijken naar je omdat ze zich aan het doodergeren zijn aan je aanstellerij met je hels bladblazerlawaai en ze wensen je wellicht dood.

Enkele blaadjes uit de weg ruimen? Dit verdient geen ‘Yippee-ki-yay motherfucker’ hoor.

Ik moet zelf wel toegeven hoe cool het is om zo’n power te voelen. Bladblazen heeft iets magistraal, je moet enorm veel weerstand bieden aan dat luchtgeblaas, it makes you feel alive! We leven in nutteloze tijden waarbij het gevoel dat we nietszeggend zijn nog nooit zo groot is geweest. De mensheid vergaat wellicht binnenkort omdat we temperaturen zullen meemaken die de mens nog nooit heeft meegemaakt. Toch blijven we maar ons hoofd breken over welke wasmachine we nu zouden kopen, hoe we onze nine to five job nog productiever kunnen maken en welke Netflix-serie we vanavond zullen bingewatchen.

Het is dus niet meer dan logisch dat we op zoek zijn naar iets dat je net iets meer het gevoel geeft dat je een bestaansreden hebt. Ooit moest de mens vechten om te overleven, op leven en dood, nu hebben we hiervoor de Playstation uitgevonden of… de bladblazer.

Als warrior ben je met je logge slurf aan het vechten tegen de natuurlijke gang van zaken. Je bent dus niet alleen bezig met blaadjes te blazen. Je blaast letterlijk de voeding weg van bomen en miljoenen kleine beestjes die hierdoor zullen uithongeren en op den duur sterven. Je blaast ook jezelf de dood in, eerst en vooral door de toxische uitlaatgassen, maar op lange termijn omdat die bomen en beestjes zorgen dat wij kunnen ademen en indirect kunnen eten en drinken. Ook kost het je pakken geld aan je waterrekening, blaadjes zorgen dat je de tuin minder moet bewateren.

e blaast ook jezelf de dood in, eerst en vooral door de toxische uitlaatgassen, maar op lange termijn omdat die bomen en beestjes zorgen dat wij kunnen ademen

Waar is de rock&roll gehalte gebleven in ons leven? Hoewel we optimistisch moeten blijven dat de mensheid nog lang kan bestaan, kan het evengoed zijn dat we de laatste generatie mensen zijn op aarde die ons pensioen nog zal halen. En sowieso gaan we toch dood op het eind van ons leven. Willen we onze dagen hier doorgebracht hebben als een brave burger die zijn tuin netjes heeft onderhouden? Je zou beter die achterlijke bladblazer aan de kant smijten en een bladgevecht houden met je gastjes of huisgenoten, een druppel drinken tussen de herfstkleuren met ‘maten’ en eens genieten van dit fucking leven, want voor je het weet heb je je hele leven verkloot omdat je er wil bij horen. Maar bij wat? Bij de ‘er-bij-willen-horen-club’?

Stop eens met een braaf schaap te zijn en de kudde te volgen en #LaatZeLiggen!

Verschenen in De Standaard

Louis De Jaeger heeft als missie om het rock&roll gehalte van de Vlaming te verhogen en zoveel mogelijk land te verduurzamen. Hij doet dit met zijn landschapsarchitectenbureau Commensalist, met de #ByeByeGrass campagne, de #LaatZeLiggen campagne, met het Food Forest Institute, en door het sensibiliseren met het schrijven van artikels en een boek over de toekomst van landbouw.